Gnojowica jest powszechnie stosowanym, uwodnionym komponentem organicznym dla celów nawozowych oraz nawadniających gleby. Zawiera szereg cennych składników azotowych, fosforowych, potasowych (NPK) oraz mikroelementowych, takich jak: cynk, miedź, molibden, selen, siarka itd. Jej zastosowanie w obecnych czasach wymaga spełnienia kryteriów przechowywania oraz terminowego dawkowania. Najkorzystniejszą dla roślin formą jest gnojowica ustabilizowana w zakresie składu chemicznego i biologicznego po procesie fermentacji. Naturalnie przefermentowana gnojowica zawiera składniki lepiej przyswajalne przez rośliny w formach bardziej preferowanych do poboru przez systemy korzeniowe, prowadząc tym samym do wydatnego wzrostu plonów. Ponadto nie zawiera licznych mikroorganizmów przewodu pokarmowego zwierząt, gdyż są one eliminowane na etapie procesu fermentacyjnego. Również organizmy chorobotwórcze są eliminowane do poziomu bezpiecznego dla ludzi i zwierząt.
Ujemna temperatura zwłaszcza w okresach mroźnych i długotrwałych zim jest jednym z zasadniczych powodów wysokich strat w uprawach roślin. Temperatura w sferze systemu korzeniowego jest istotnym parametrem decydującym o wegetacji, przyrostach i stratach. Optymalna wilgotność układu glebowo-gruntowego oraz temperatura są czynnikami decydującymi o fazie początkowej rozwoju roślin – kiełkowaniu i rozwoju w kolejnych stadiach wzrostu. W naturze procesy te ściśle zależą od uwarunkowań klimatyczno-środowiskowych. W przypadku produkcji w warunkach sterowanych i kontrolowanych, określanych mianem warunków sztucznych, na procesy te można wpływać regulując różne parametry w zależności od poziomu znajomości technologii produkcji i oczywiście potrzeb hodowanych roślin.
Ochrona systemów korzeniowych przed destukcyjnym działaniem niskich temperatur.