Biologiczne osadniki gnilne należą do historycznie najstarszych rozwiązań technicznych w zakresie oczyszczania ścieków socjalno-bytowych. Można w tym miejscu przywołać pamięć historyczną i wymienić na przykład słynną rzymską konstrukcję Cloaca Maxima. Rozwiązania tej kategorii technicznej to nie tylko powszechnie znany osadnik Imhoffa ale cała gama różnorakich konstrukcji, często wielokomorowych o różnych rozwiązaniach procesowych. Należy nadmienić, że można spotkać biologiczne osadniki gnilne, które funkcjonują na zasadzie samodzielnych, autonomicznych obiektów oczyszczalni, głównie dla małych zlewni na terenach wiejskich.